Neyse ki öykünün sonu mutlu bitti...yürek çarpıntısıyla okudum...annenin ölüm haberini vereceksiniz diye korkuyla...ve bir kez daha şu söze inandım “ Köpekler bile anne olursa...” derler ya...onların nasıl da evlatlarına düşkün olduğunun bir köpeğin bile anne olduğunda yapmayacağı fedakarlık olmadığını dile getirir bu söz ya.... Neyse ki insanlık ölmedi ve sizin gibi insanlar var hala...şükürler olsun.

         Bir süre önce evlerde köpek beslenemeyeceğini belirten saçma bir tartışma yaratan bir ilahiyat profesörünün fetvasına karşılık  böylesine üst düzey bir bilim adamından gelen bu yazı hepimizin yüreklerine su serpti... Şükürler olsun ki, hala böyle aydın Din adamlarımız var...

         Size kolaylıklar dilerken   bu cumartesiden itibaren yazınıza sitemde yer verdiğimi belirtmek isterim...Çalışmalarınızda başarılar dilerken, size gönülden katıldığımı da eklemeliyim...

         Sevgili kızım, seni çok iyi anlıyorum…çünkü benim Kukim de benim için dünyalara bedel… o benim en iyi dostum ve yaşı ilerlediği için bir şey olacak diye ödüm patlıyor… Elbette veterinerlerin hepsi hayvanseverdir… Öyle olmaları gerekir…Ancak bu tıpkı her insanın aynı duygusal yapısı olmadığı gibi, veteriner de sonuçta bir insandır…senin duygusal yapına uymayabilir.

Bana da zaman zaman “ alıştır kendini, daha kaç yıl yaşayabilir ki ?”

diyorlar. Bunu söyleyenlere çok içerliyorum…ama belki de gerçekleri dile getiriyorlar…onlar gerçekten yana…

İşte sonuçta, sana  gerçekten güvendiğim ve çok sevdiğim kendi köpeğimi de emanet ettiğim  Veteriner  Kudret Çığ ‘ı önerebilirim… dünya iyisi bir insandır…  Telefonu : 0216 347 03 25

Küçük kızına geçmişler olsun…onu benim için de öp.

**** 

     Hayvanların Yaşam Haklarını Koruma Derneği'nden Duyurulur....

**** 

Rumuz :

    Altındağ’daki anne köpek

    Vet. hek. Burcu Işıkalp

    Bu onların hikayesi. Bizimle aynı dünyada yaşayan, aynı havayı soluyan, ve  bizlerle aynı acıları yaşayan bir sokak köpeğinin hikayesi. Biz insanların tahammülsüzlüğünü, tekmelerini,  kalıtsallaştırılmış sevgisizliğini yaşayan bir anneyle yavrularının öyküsü.Doğurmasına neredeyse 3-5 gün kalmış,zayıf çelimsiz bir kangalın öyküsü.
    Önce karnında taşıdığı yavrularını doğurmak için kendisine güvenli,  korunaklı ve belki de biz insanların gözünden mümkün olduğunca ırak bir yer arıyor. Metrelerce uzunluktaki, kat kat dip dibe konmuş binaların arasına sıkıştırılmış ufacık bir bahçeyi yer seçiyor kendisine. Günlerce aç kalmanın, yorgunluğun, tedirgin geçen uykuların sonrasında anne olmanın,  dünyaya dört minik yavru getirmenin buruk sevincini yaşıyor. Ama sadece üç gün katlanıyor apartman ahalisi ona ve yavrularının komşuluğuna. Sanki bir katil, bir hırsız, gözü dönmüş bir cani varmış gibi karşılarında endişeye
 kapılıyorlar. Çünkü alışkın değiller kendi türlerinden kendi soylarından farklı olanı görmeye. Belediyeyi haberdar ediyorlar. Görevliler vatandaşı  mutlu edebilmek için seferber oluyor. Anneyi alıp götürüyorlar. Bulamıyoruz,  haber alamıyoruz. Fakat sağır ve dilsiz bir kız çocuğu anlatıyor bize
 gözleriyle olanları ,elinde 4 bebekle kapımı çalarak. Belediyeden geldiler ve alıp götürdüler diyor bizlere. Saat 17 sularında belediye veteriner , işlerini telefonla arıyorum fakat köpeği almadıklarını iddia ediyorlar. Ne ilginçtir ki; anne köpek, ertesi gün sabahtan geliyor bebeklerini doğurduğu bahçeye.Anneye bebeklerini tekrar teslim ediyorum. Artık anne bu bahçede kendini ve bebeklerini güvende hissetmiyor.. Hem gözlerden uzak hem de daha güvenilir olan Ortopedik Engelliler Okulunun arka bahçesinde çalılıkların içine yeni yuvasını yapıyor ve bebeklerini tek tek taşıyor yeni evlerine.

    Yaklaşık on gün kadar bakıyoruz. Yuvalarında onlara. Okul müdürüyle konuşuyoruz ve 45 gün izin alıyoruz orada kalmaları için. Her geçen gün daha da alışıyor insanlara. Çocukların yuvasına yaklaşmasına, kendisini ve yavrularını sevmesine izin veriyor. Yine terslikler annenin peşini bırakmıyor.Okulların açılmasıyla birlikte çocuklar anneyi boynuna bağladıkları bir iple yakınlardaki bir ağaca bağlıyorlar. İki gün aralıksız yağan yağmurun altında boynunda bağlı iple ıslanıyor, aç kalıyor anne.Şans eseri ipten kurtulmayı başardığında kapımı çalıp beni bebeklerinin yanına götürüyor. Bu zorlu iki günde sonra, eski yuvalarına geri dönüyorlar.Her sabah ve her akşam kontrol ediyoruz yuvayı.  Yemeklerini götürüyoruz, bakımlarını yapıyoruz. Giderek büyüyor yavrular.  Anne her geçen gün daha da güçleniyor. Ama bir türlü bırakmıyor şanssızlıklar peşimizi. Bir sabah tekrar kayboluyorlar ortalıktan. Yine yollara düşüyoruz. Çabalarımız sonuçsuz kalıyor. Daha önce yavruları kaçıran çocuklara soruyoruz tek tek. Biz yapmadık bizim haberimiz yok cevabını alıyoruz. Annenin boynuna ip bağlayıp  götürmüşler ama anne yine kurtulmuş. Fakat yavrular yok. Okul müdürü  kendisinin bir şeyden haberi olmadığını söylüyor. Aklımıza belediye  tarafından götürülmüş olabilecekleri gelmiyor.   Sonra okulun bir öğrencisi anlatıyor bize olanı biteni. Din öğretmenleri ( aynı zamanda okulun müdür  yardımcısı) buyurmuş:" Okulda köpek bakılmazmış. Hastalık bulaştırırmış. İnsanlardan uzak bir yere gönderilmeliymiş." Ve belediyeyi çağırmış.  Müdür yardımcısı olan din öğretmenin fetvasıyla Altındağ belediyesinden gelen
 görevliler alıp götürüyorlar bizimkileri bilinmeze. Uyanık davranıyor Altındağ Belediyesi 'nin görevlileri. Bu zavallı köpeğin annelik duygularını kullanarak, bebekleri kucaklayarak annenin onları takip etmesi sağlıyorlar.
    Anne başına geleceklerden habersiz bindiriliyor belediye aracına. Ertesi gün anne kaçıyor götürüldüğü yerden. Belediyenin hapishanesinden kaçarak saatlerce yürüyerek bize geri geliyor.  Belediye veterinerini arıyoruz.  Anneden haberlerinin olmadığını kendilerinde sadece 2 yavrunun olduğunu ve diğerleri hakkında bir bilgisi olmadığını söylüyor. Biz de ona köpekleri  derhal bulmalarını, köpeklerin kendilerinde olduğunu bildiğimizi, aksi takdir de kendilerinden şikayetçi olacağımızı söylüyoruz.
     Ertesi sabah belediye veterineri bana telefonla ulaşıyor. Yavruların  dördünü de topladıklarını fakat anneyi iki saat önce  araba çarptığını, ancak ciddi bir yarası olmadığını belirtiyor.Köpeğe arabanın nerede çarptığımı sorduğumda aldığım cevap bir kez daha beni insanlığımdan utandırıyor.Zavallı anne , bebeklerinin bulunduğu Altındağ Belediyesi'nin Akköprü Veteriner İşlerine gitmeye çalışırken bir arabanın altında kalmış. Aylarca uğraşılarımız, bebeklerin aşılarını tamamlayıp güvenle Çankaya
 Barınağına teslim etmek içindi. Oysaki görevliler, bu hayatları hiçe sayarak müdahale ettiler.Yapacak son şansımız köpekleri  Altındağ Belediyesi'nin barınağından alıp,  yavruları ve anneyi Çankaya
Belediyesi'nin hayvan barınağına yerleştirmekti. Şu an anne Çankaya Belediyesinin barınağında kısırlaştırıldı ve bakımı yapılıyor. Bebekleri ise, bir çiftlik sahibi tarafından sahiplenildi.

Rumuz :

Evde köpek beslemenin haram olduğu söylenemez.

Prof. Dr. Ali Osman Ateş

Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi -Temel İslam Bilimleri Bölüm Başkanı"

 "Çok Değerli Arkadaşlarım,

    Önce hepinize saygılar sunuyorum. Merhametli bir dünya oluşturma çabalarınızda başarılar diliyor, gerekli yasal düzenlemelerin yapılıp, bizlerin resmen göreve davet edildiği bir süreçte gayretlerinizi daha da artırmanızı arzu ediyorum. Selçuk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi İslam Hukuku Anabilim Dalı öğretim üyesi Prof. Dr. Orhan Çeker'in basınımızda yer alan ve bizleri üzen "köpek giren eve melekler girmez" terzindeki açıklaması nedeniyle sizlerin zaten bildiği bazı konuları hatırlatma gereği duydum.

    Değerli arkadaşlarım,

    Toplumumuzda halkımızın bir kesiminin köpeklere olumsuz bakışının nedeninin bu uydurma hadisler olduğu çok açıktır. İnsanlarımızın bu zavallı hayvanlara güzel bir bakış açısı geliştirebilmesi için, mevcut olumsuz durumun bozuk kültürel temellerinin ortadan kaldırılması ve genç kuşaklarımıza işin doğrusunun öğretilmesi gerekir. Aksi takdirde bu problemler her alanda sürer gider. Profesör Dr. Sevgili Ercan Saruhan hocamızın çok güzel belirttiği gibi, biz bu konuyu  akademik küçük kitapçığımızda açıkladık. İlgili çalışmayı, makale formatında hakemli bilimsel bir dergi olan Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi'nde de yayımladık.  Adı geçen çalışmayı kendim yaptığım için söylemiyorum, ancak gerçekten çok orijinal ve çok kıymetli bir araştırmadır.  Sadece Türkiyemizde değil, İslam Dini referans alınarak dünyada henüz böyle bir çalışma şimdiye kadar yapılmamıştır. Amatör bir ruhla hazırlanan bu araştırmanın, merhametin ülkemizde hakim olmasından başka herhangi bir amacı ve beklentisi yoktur. Bu çalışmayı hazırlayan Profesör Ali Osman Ateş'in uzmanlık alanının, Hadis Bilim Dalı olduğunu da sizlere anımsatmak isterim.

    Değerli arkadaşlarım,

    Kıymetli vakitlerinizi alarak sizi sıkmak istemem, ancak bazı temel ölçütleri size vermek isterim. Şunu hepimiz bilmeliyiz ki, çağımız, hiç bir sorgulama ve eleştiriye tabi tutmadan 1200 sene önce yazılmış kitaplardan bir takım görüş ve rivayetlerin topluma gelişigüzel aktarılma dönemi değildir. Kanaatimce böyle yapanlarımız yanlış yapıyor ve topluma karşı sorumlulukları olduğu bilinciyle hareket etmiyorlar. Şunu hepimiz biliyoruz ki, günümüzde bir müslümanın  Kur'an konusundaki problemi, anlama ve yorumlama problemidir. Geçmiş çağlarda Kur'an'ı tefsir edip yorumlayanların da, yaşadıkları çağın kültürel birikimiyle donanmış insanlar olduklarını, onların görüşlerinin de hatalı olabileceğini, eskiyebileceğini unutmamalıyız. Böyle olunca Kur'an'ın çağımıza uygun yorumunun yapılması, akademik bir zorunluluk olduğu kadar, toplumumuza karşı da bir borçtur.

    Yüce Dinimiz İslam'ın ikinci kaynağını oluşturan HADİSLERE gelince, burada da Müslümanlar olarak karşımıza iki problem çıkmaktadır. İlk problem, hadis dediğimiz bu sözleri gerçekten Hz. Peygamber söylemiş midir? Yoksa başkalarına ait olan bir takım sözler, görüşler O'na isnat edilmiş midir? Uydurulan bir takım yalanlar, Hz. Peygamber'in ağzından çeşitli kitaplara doldurulmuş mudur? Biz bilim adamlarına düşen, çeşitli bilimsel yöntemlerle Hz.Peygamber'e ait olan gerçek hadislerle, O'nun adına uydurulmuş yalanları birbirinden ayırmak, toplumu da bu konuda aydınlatmaktır. Kısacası bu konudaki ilk problem KAYNAK PROBLEMİ'dir. O yüzden bizler, kitaplarda gördüğümüz bir rivayet ya da bilgiyi eleştiri süzgecinden geçirmeden topluma aktarmayız. Makale veya kitaplarımızda kullanmayız. Hz. Peygamber'e ait olanla olmayanı ayırt edebilmek, bu çok önemli bir konudur. Her İlahiyatçının bu konuda aynı başarıyı gösterdiği elbette söylenemez. Hadisler konusunda karşımıza çıkan ikinci önemli problem ise, aynen Kur'an konusunda olduğu gibi, Anlama ve Yorumlama Problemidir. Hz. Peygamber'e ait olduğu kesin olan hadisleri doğru bir şekilde anlamlandırıp yorumlayabilmek, buradan toplumumuza mesajlar çıkarabilmek. Bu husus da elbette çok önemlidir. Yanlış yorumların, yanlış anlamlandırmaların Hz. Peygamber'in yanlış anlaşılmasına sebep olacağı açıktır. 

    Sevgili arkadaşlarım,

    Hz. Peygamber'e ait hadisleri iyi tespit edemez, O'na ait olmayanları ayırt edemezsek, örneğin, karşımıza merhamet ve sevgiyi emretmeyen bir din, hayvanları/köpekleri sevmeyen, bunların yanımızda bulundurulmasını şiddetle yasaklayan bir peygamber anlayışı çıkar ki, bunun yanlışlığı çok net bir biçimde ortadadır.

    Bir akademisyenin, sonuçta gerçek peşinde koşması gereken hepimizin görevi, araştırmacı bir ruha sahip olmak, bir konuda araştırmadan, eleştiri ve sorgulama sürecinden geçirmeden acele ile peşin ve kolay hükümler vermemektir. Günümüzde bir hekim,  gerekli tıbbi tetkikleri yaptırmadan hastasına nasıl ki teşhis koymuyorsa, bir ilahiyatçı da iyice araştırmadan, eleştiri ve sorgulama süzgecinden geçirmeden, günümüzde o konuyu önceden araştıranlar var mı, hangi sonuçlara varmışlar diye en küçük bir zahmete katlanmadan bir konuda konuşmamalıdır. Hele hele sanki o devirde yaşıyormuşuz gibi, bin sene önce yazılmış kitaplardan gelişigüzel nakillerde bulunmamalıdır.

    DOHAYKO'nun ilgili kitapçığında kaynaklarıyla birlikte yazıldığı için, köpek giren eve melekler girmez konusunun ayrıntılarına girmek istemiyorum. Arkadaşlarımız zahmet edip oradan okusunlar. Bölgelerinde sponsorlar bulup, kitapçığın yeni baskılarının yapılmasına katkı da bulunsunlar. Kitapçıktan, benim ya da Dohayko'nun herhangi bir maddi çıkarı asla söz konusu değildir. Ancak şunu bir kez daha yenileyeyim ki, köpek bulunan eve meleklerin girmeyeceğinden bahseden rivayetler güvenilir değildir. (Bakın bunlara rivayetler diyorum, fakat hadis demiyorum, çünkü bunların Hz. Peygamber'e ait oluşu söz konusu değildir, kendilerinde kaynak problemi vardır. Ayrıca aklınıza, mantığınıza, bilginize aykırı düşen şeylere hadis dememenizi, araştırmanızı sizlere öneririm). Bu rivayetlerle amel edilmez, bunlar dinde delil olmaz. Bunlara dayanılarak evde köpek beslemenin haram olduğu söylenemez. Ayrıca hepimiz bilmeliyiz ki, Dinimize göre meleğin girmediği yer yoktur. İnsanın işlediği davranışlarını yazan Kiramen Katibin Melekleri (Yazıcı Melekler), Hafaza Melekleri (Koruyucu Melekler) de insanın yanından hiçbir zaman ayrılmazlar.

    Sabrınız için teşekkür eder, hepinize sevgi ve saygılarımı sunarım.

Rumuz :

Rumuz : Benim küçük Teriyem

    Küçük kızıma canı gibi bakabilecek, sevgi dolu bir doktor arıyorum

    Ablacığım, canım gibi sevdiğim bir dişi köpeğim var…Teriye cinsinde, beyaz bir kartopu… şu anda 4 yaşında ve ne yazık ki bazı sorunları var…  karnında yumrular oluştu. Cinsel organında bazı tümör gibi oluşumlar var… Kadıköy’de oturuyorum, birkaç  veterinere götürdüm. Ameliyat dediler, ama narkoz alması gerekiyor ve garanti veremediler… Eh ne yapalım, ameliyatta insanlar da ölüyor, dediler…benim ona bağlılığımı, sevgimi, tutkumu anlamadılar…

    Bana gerçek anlamda hayvansever olduğundan emin olabileceğim, küçük kızıma benim kadar özen gösterebileceğine inandığın bir veteriner söylesene abla.…Senden rica ediyorum…hem de acele cevap ver..onu kaybetmek istemiyorum.

Rumuz : bahcekoy@yahoo.com

       Sevgili Hülya hanım beni mahçup ettiniz…Hakkımdaki bu güzel düşünce ve temennileriniz için çok teşekkür ederim…

Asıl siz gençlerin önünde umarım çok güzel ve mutlu günler vardır…Hayvan, insan, ve her canlıya özen gösterilen, ayırım yapılmadan tüm canlılara sevgiyle ve saygıyla davranılan bir dünya umudumu hala kaybetmedim…sizler mücadelenizden sakın vaz geçmeyin…

**** 

Rumuz : Hülya Alpgiray

    Sevgili Güzin abla,

    Eminim okuyucularınız yıllardan beri beklediği  sitelerine kavuştular. Ruhumuzu okşayan bir müzikle insanın kendisini evinde hissettiren, zengin içerikli siteniz çok güzel olmuş. INSAN olmanın faziletlerini tümüyle barındıran kişiliğiniz ise ülkemizdeki birçok çaresize ışık tutmakta.

    Ülkemizde, tüm canlılara aynı mesafede duran, merhametin, sevginin, hoşgörünün simgesi haline gelen gazete köşenizden bizlere el uzattığınız için size minnettarız.

    Kaleminize ve ruhunuza sağlık.

    En derin sevgi ve saygılarımla,

Hulya Alpgiray
Baskan
ASKOD
Aliağa Sokak Hayvanlarını Koruyanlar Derneği
http://www.askod.org
CVFA Turkiye temsilcisi

http://www.canadianvoiceforanimals.org/ASKOD1_Index.html

Rumuz : Meleklere Dair

     Yaşadığımız bu dünyaya 4 ayaklı dostları  sığdıramıyor muyuz?

    Şu an o kadar mutsuz, üzgün ve duygusalım ki.... Zaten adı bile içimi ürperten ancak bayramla özdeşleştirilen günleri yaşıyor olmaktan gergin ve üzgünken sabah veterinerimizden aldığımız acı bir haberle yıkıldım. Birkaç gün önce sokakta baktığımız iki kardeşini araba ezip tek kalan bir yavru kediciği bacağının karın kısmında neredeyse vücudunun yarısı kadar bir şişlikle veterinere götürmüştük. O da hayvancığın aldığı bir darbeyle fıtık olduğunu ancak küçük olduğu için yüzde
elli yaşama şansı olduğunu ve kararı bize bıraktığını söyledi. Sonuçta böyle yaşama şansı olmadığı için belki o yüzde elli şansı kullanır diye ameliyat ettirdik, ancak bünyesi kaldırmadı.. üç gün sonra genel durumu bozuldu, akşam elimin altında atan yüreciği bu sabaha kadar dayanmış ve belki de ona bunu yapanların yaşarsa kimbilir daha neler yapacaklarının düşünerek mücadeleden vazgeçip artık atmıyormuş. O kadar küçük ve güzeldi ki, bir isim bile koyamadan gitti. Oysaki onların bizden bir talebi yok ki. Sadece çöplerimizden bir lokma artık, sığınabilecekleri bir duvar dibi ve belki de istedikleri en fazla şey bizlerin onları okşamaları....

    Yine de bu hayvancıkları yaşadığımız dünyaya sığdıramıyoruz maalesef, çok ACI.... Anneleri neredeyse dükkanımızın kapsında doğuracakken alıp eve getirdiğim ve terasta küçük bir odacıkta
doğmalarını sağlayıp beş aydır baktığımız 5 tane tekir yavru misafirimiz var. Daha toprak görmeyen, yiyeceği için mücadele bilmeyen..... Annelerini kısırlaştırıp dükkanımızın civarına  bıraktık, diğerleri ile bakmaya devam ediyoruz. Ama bunlar o kadar sokağa yabancı ki, zaten bu yaşananlar da sokakta onları neyin beklediğini göstermiyor mu?

   LÜTFEN bu konuda duyarlı arkadaşlar, biliyorum hepinizde birkaç hayvancık var ama ola ki eşiniz
dostunuz ister, nazınızın geçtiği birleri olur bu yavrucukları sahiplendirelim. Bilmeyenler, siz niye
almıyorsunuz diyebilenler için; evimizde şu an onların haricinde hepsini sokaklardan küçücükken aldığımız 11 tane kedimiz var, bunlara ilaveten üç ay önce sokaktaki iki ayaklı yaratıkların dizini kırdığı, bin bir güçlükle ameliyat ettirdiğimiz ve sokağa bırakmaya kıyamadığımız, bunca kedimize rağmen bir odamızda baktığımız TARÇIN adında bir köpecik var. Hala ona da işyerinin veya evinin bahçesinin bir köşesinde yer açacak birilerinin olmasının dileyerek bakmaya devam ediyoruz. Ama inanın artık tükendim, gerçekten maddi gücüm yaptıklarımı çoktan aşıyor. Sakın yanlış anlamayın isteğim maddi yardım değil sadece bu hayvancıklara sıcak birer yuva. Yüreğimin acısını ancak bu hafifletecek, onların güvende olmaları.......

Sevgiyle…

PERVIN D.

       Sevgili hayvansever dostum, bu mektubuna bir yorum yapmam gerekmiyor biliyorum…ama son günlerde aldığım haberler,  bazı insanların acımasızlığının son sınırlara dayandığını gösteriyor ne yazık ki… Sevgili dostum, Lale Halimoğlu’ndan aldığım haberler korkunç…Sıvas barınağında köpeklere hem vahşice eziyet edilmiş…hem de katledilmiş…gönderdiği fotoğraflar normal bir insanın yüreğinin kaldırabileceği gibi değil…yavruların deşilmiş minicik vücutları, parçalanmış kolları bacakları…Ve bunları içimizden birileri yapıyor…barınağa nasıl girdikleri de belli değil…Lale Halimoğlu  “ insan olmayı reddediyorum” diyor… ne diyebilirim ki?  

****