Bugüne kadar hep annesinin o çok sevilen ve güvenilen “Güzin abla” adının devamı için çaba gösteren ben, kim miyim?

    Her şeyden önce ben de bir gazeteciyim. Günaydın,Milliyet, Cumhuriyet, Hürriyet gazetelerinde çalıştım. Son olarak da Hürriyet gazetesinin Kelebek ve magazin bölümünde çalışıyordum. Annemin arzusu üzerine 8 yıldır “ Güzin abla “ köşesini sürdürüyorum. Biz üç kuşaktır,   anneannem , annem ve ben Dame de Sion Fransız kız Lisesi mezunuyduk. Üç kuşaktır da çalışan kadınlarız.

    Bununla hep gurur duymuşumdur. Ben de anne mesleğini seçtim. Babıali yokuşunu çıkmaya 21 yaşındayken başladım. Kendi gazeteciliğim yanı sıra anneme ,köşesi konusunda hep yardımcı oldum. Ona değişik konular bulur, onun için araştırmalar yapar, yazılarını tashih ederdim. “Güzin abla” köşesi aslında  yılların birikiminin ve aile boyu bir eğitimin köşesidir. Dame de Sion, özellikle psikoloji ve felsefe ağırlıklı bir okuldur. Bu nedenle bu konularda çok köklü bir eğitim aldım.

    Bugün annemin ardından bu köşeyi sürdürebiliyorsam, sanırım bu eğitimin ve 28 yıllık gazetecilik yaşamımın da çok büyük payı var..

    Annemin 30 küsur yıl önce yarattığı bu köşeyi, yaşlanıp rahatsızlanması nedeniyle  ben devraldım, “Günün. birinde ben yazamayacak hale gelirsem, sen devam edersin,” derdi. Ben de bu görevi 8 yıldır sürdürüyorum. Böylece bir anlamda annem bana elvermiş oldu.

    En büyük korkusu yıllarını ve bunca emeğini verdiği , böylesine sevgi ve saygı görmüş, bu kadar güvenilen bir köşenin birilerinin elinde oyuncak olmasıydı. Çok da haklıydı.

    Güzin abla” yı aynı içtenlikle, aynı ilgi ve sabırla yürütebilecek kişi elbette benden başkası olamazdı… İşte bu yüzden bu köşeyi bana emanet etti.

    Evliyim ve  bir kızım var.  Ailemden bana miras kalan çok büyük bir insan sevgisi yanı sıra onun ayrılmaz bir  parçası olarak gördüğüm  bir hayvanseverim.

    Türkiye”nin Güzin ablası olmak... Her ne kadar kimileri küçümsemeye çalışsalar da, bu işi sevgiyle, bilgiyle, dürüstçe sürdürmek çok önemli. Aslında çok özel ve çok ciddi bir iş yaptığımızın farkındayım... Çünkü bu köşe psikologların öneminin hala anlaşılmadığı toplumumuzda, bir şekilde bu misyonu üstlenmiş durumda. Ve sanırım verdiğimiz mesajlar da yerine ulaşıyor. Hiç kimsenin en yakınlarının bile derdini dinlemediği, sorunlarıyla ilgilenmeye zaman ayıramadığı; bir anneye, bir kardeşe, ya da yakın bir arkadaşa bile derdini anlatmaya cesaret bulamadığı bir ortamda, “Güzin abla” zaman zaman bu annenin, bu kardeşin ya da bu arkadaşın, ya da bir psikoloğun yerini tutuyor.

    Okur bu köşeye, en mahrem duygularını bile anlatabilecek kadar güven duyuyorsa, bu gerçekten çok özel bir görevdir. Ve mektupları cevaplarken o insanın ruh haline, yaşına, ailevi durumuna, eğitim düzeyine uygun davranmaya  özen gösteriyorum.

    Yıllar önce annemin,  8 yıldır ise benim dostlarım oldunuz, beni de annem gibi sevdiniz, desteklediniz, bana da güvendiniz, inandınız…Ben de sizin bu inancınızı ve güveninizi asla bozmamaya, her zaman sevginize layık olmaya çalışacağım…Yıllardır süren bu dostluk ve karşılıklı dayanışma bu ortamda da sürecek, Buna yürekten inanıyorum…

    Hepinizi sevgiyle selamlıyorum…

    Feyza Algan

*****